Nie inaczej czyni filozof, który zastanawia się nad „pięk­nem” i zwiedziony rzeczownikową formą traktuje piękno jako coś zasadniczo innego od przedmiotów, które nazywamy „pięk­nymi”, a zarazem mającymi status „obiektu”, a następnie stara się uchwycie „istotę” piękna oczekując, iż wpadnie w końcu na trop owej dziwnej substancji, jaka tkwi w jednych rzeczach, a jedno­cześnie nie tkwi w innych. Teoretyzowanie bardzo sprzyja po­myłkom kategorialnym, ponieważ zawiesza nawykowe użycie słów i wyrywa je z naturalnych kontekstów. Filozofowi nie przyj­dzie do głowy, by w codziennym życiu mówić: „Zachwyciłem się wczoraj różami, obrazem przyjaciela i pięknem” – logika języka zabrania bowiem łączyć koniunkcją zwroty różnych kategorii – komunikując się wie dobrze, co „piękno” znaczy, tj. jak nie można, a jak można się tym wyrazem posłużyć.

Katarzyna Augustyn

Witam! Jestem Kaska i interesuję się finansami i biznesem, prowadzę bloga w formie odskoczni. Na co odzień jestem mamą 2 synków na urlopie wychowawczym. W nie długim czasie wracam do pracy w biurze rachunkowym, dlatego będę na bieżąco aktualizować bloga i zasypywać Was nowymi informacjami.